Wil je hoofdstuk 8 van het boek lezen? "Een agressieve ik-cultuur - 4 p."
Einde
Hoofdstuk 8 draagt als titel "Een agressieve ik-cultuur". Deze twee schilderijen belichten het tegendeel waarnaar velen zo verlangen. Twee taferelen waarin liefdevol gereageerd wordt op hetgeen fout is gegaan.
Rembrandt Harmenszoon van Rijn (1606 - 1669) blijft met zijn voorbeeld binnen de familie en toont met hoeveel warmte en genegenheid de vader "de verloren zoon" omarmt. Hoeveel leed zou mensen niet bespaard zijn, wanneer wrok achterwege blijft en fouten door vergeving worden goedgemaakt. Wanneer teder met elkaar wordt omgegaan. Want je moet het maar meemaken: jarenlange ruzie tussen ouders en kinderen, tussen broers en zussen… een erfeniskwestie, grof egoïsme, jaloezie, misbruik…
Bekijk ook eens de andere schilderijen over "De barmhartige Samaritaan".
Ferdinand Hodler (1853 - 1918) is een Zwitsers schilder. Hoewel zijn stijl aanleunt bij het Franse symbolisme en de Jugendstil, neemt hij door de combinatie van realisme en mysticisme een unieke plaats in in de schilderkunst van zijn tijd. Hij wordt gezien als een voorloper van het expressionisme.
Ferdinand Hodler begeeft zich hier op publiek domein. Ergens op straat tussen Jeruzalem en Jericho wordt een man beroofd - maar 't kan net zo goed plaats gevonden hebben tweeduizend jaren later, 's avonds laat in Antwerpen of in Charleroi. Zwaar gekwetst blijft het slachtoffer liggen, overgelaten aan zijn lot. Tot er iemand langs komt die wil helpen, iemand die niet zegt "mijn probleem niet" maar die in zichzelf het antwoord ziet op de nood van die man die hij niet eens kent. "De barmhartige Samaritaan" geeft natuurlijk maar een partieel antwoord op de criminaliteit. Maar de geredde mens zal zoiets nooit vergeten. Wellicht zal hij zelf ook dit goede voorbeeld volgen.
In "Een agressieve ik-cultuur" reiken we geen oplossingen aan. We ontleden slechts de situatie en zien schaamteloosheid als oorzaak van veel leed.
Begin
Wil je hoofdstuk 8 van het boek lezen? "Een agressieve ik-cultuur - 4 p."