(56 haltes!)
Klik op het transportmiddel onderaan elke pagina.
De rondrit doorloopt een deeltje van de site. Je passeert zo voorbij alle illustraties.
Deze website werd volop geïllustreerd met "christelijke" schilderkunst. Natuurlijk moet kunst geen expliciete levensbeschouwelijke boodschap bevatten. Soms mag kunst moraliserend zijn. Maar veelal is een te expliciete boodschap wat misplaatst - want te opdringerig - en dan wordt het tegendeel bereikt. Het geniet dan de voorkeur schoonheid zijn eigen diepe ongesproken taal te laten spreken. Die ontspanning kan bruggen slaan. En die vaststelling geldt uiteraard voor de menselijke activiteiten in het algemeen. De liefde voor het werk, de voorzichtige manier van omgang met de anderen en met de natuur,… reflecteert een innerlijke schoonheid en behoeft niet steeds van bijschriften voorzien te worden.
sporen zoeken…
De redenen waarvoor grote schilders bewonderd worden, kunnen zeer verschillend zijn. Het kan om het thema zijn en om de unieke kleurenpracht, of simpelweg om het technisch meesterschap. Een prachtig schilderij kan ons de ogen openen voor eenvoudige maar intense schoonheid die, achter de schijn van banaliteit, in het dagelijks leven verborgen is. Kunst is dan als de zon die het doffe glasraam van het leven opfrist en de omgeving in warme kleuren hult. Kunst opent dan als het ware de deur naar de achterkant van alledag. Het leven krijgt zo meer kleur, en wordt weer de moeite waard.
Zo kan men sporen zoeken van die andere wereld, waarvan het gewone leven eigenlijk doordrongen is, zonder dat men het altijd merkt. Een schilderij, muziek, een film of zelfs een gebouw kan men zó geweldig mooi vinden dat men spreekt van "hemelse schoonheid" - een schoonheid die ons ver te boven gaat.
Op die manier sporen zoeken is een vorm van spiritualiteit. Spiritualiteit is dus diepterealisme, het is het reikhalzen naar een wonder dat je vermoedt.
Maar het is een realisme dat geleidelijk aan gezuiverd moet worden van allerhande illusies. Godsdienst kan mensen naar de hoogste toppen voeren, maar tegelijk is niets zo gevaarlijk als de perversie van godsdienst. Wanneer mensen zichzelf tot een God maken, is dat erg gevaarlijk. Als men in God probeert te geloven, dan blijft het een levenswerk om het Godsbeeld dat men heeft te zuiveren van namaaksels. Helemaal zal dit nooit lukken, maar men kan wel voorzichtig zijn. Het is te hoog gegrepen te denken dat God zomaar door de mens perfect gevat en begrepen kan worden. Maar niettemin kan het een nederige maar zinvolle bezigheid zijn, Gods sporen te zoeken, te ontdekken en te volgen in dit leven.*
* Stefan Vanistendael, De achterkant van alledag, een zoektocht naar God en geloof, 1998, Tielt, Lannoo
gij zult u geen beelden maken…
Misschien vraagt een enkeling zich af hoe al dat schilderwerk te rijmen valt met de tien geboden. Lees verder…
