Wil je het artikel lezen? "ni dieu, ni maître! - 10 p."
Einde
De twee hierboven afgebeelde scènes betreffen dezelfde man. In "Petrus' verloochening" van Michelangelo Merisa da Caravaggio (1571 of 1573-1610) zien we Petrus mordicus beweren dat hij geen Jezus kent. Weinige ogenblikken later is zijn wereld in elkaar gestort. Maar - anders dan Judas - richt hij zich in zijn wanhoop tot de Vader. De crisis zal nog meerdere dagen duren. Maar dan ontmoet Petrus de verrezen Jezus, en die veegt de spons over het verraad. Petrus is nadien niet meer dezelfde! Hij heeft zichzelf en ook zijn Meester echt leren kennen! De liefde voor zijn Meester is nu in zijn hart gegrift… nooit zal hij Hem meer verraden!
Het tweede schilderij "De berouwvolle Petrus" is van de hand van Francisco Jose de Goya y Lucientes (1746 -1828) - een Spaanse schilder die vooral beroemd werd als portretschilder aan het Spaanse koninklijke hof en later in dienst van de Franse bezetter. Dat beduidde echter niet dat hij de ogen sloot voor de problemen van zijn tijd: De Goya beeldde de gruwelen van de oorlog uit en bracht daarbij het geweld in beide kampen in beeld. De Goya had een vernieuwende stijl en wordt beschouwd als een voorloper van de moderne kunst. Zijn religieuze uitbeeldingen worden gekenmerkt door een aards realisme, ongekend in die tijd. Zijn portret van Petrus leunt mooi aan bij dat van Caravaggio… de baard is nu wat grijzer en de uitgebeelde sleutels verwijzen al naar het komende herstel en naar de sleutelrol die Petrus later zal vervullen!
