Wil je het artikel lezen? "Waarom die Holocaust? - 4 p."
Einde


Moshe Rynecki

De Holocaust is ongetwijfeld de zwartste bladzijde uit de geschiedenis van het westen. In het Holocaustmuseum in Jeruzalem herdenken de nakomelingen van de overlevenden deze volkerenmoord. Je vindt in dat museum onder meer een verzameling van meer dan 200 schilderijen en etsen waarin de "Shoah" of de Holocaust wordt uitgebeeld.
De Joods-Poolse kunstenaar Moshe Rynecki (1881-1943) schilderde in 1939 "de vluchtelingen". Rynecki overleefde de Holocaust niet. Zijn schilderij toont iets van de grauwe ellende van diegenen die have en goed achterlaten en vluchten om te overleven, toentertijd, maar ook nu ingevolge de vele conflicten die vandaag worden uitgevochten.


De Franse politica Simonne Veil is van Joodse origine. In maart 1944 werd ze met haar familie gedeporteerd naar Auschwitz-Birkenau. Op 18 januari 1945 vertrok ze van daaruit met de Dodenmars, die ze overleefde.
Lees haar getuigenis over het verblijf in de concentratiekampen en haar uiteenzetting over de Holocaust.


Ondanks haar populariteit, kent Simone Veil ook tegenstanders, en wel onder diegenen die gekant zijn tegen abortus. Meerdere rabijnen betreurden haar aanwezigheid op de 60ste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz, stellend dat in de voorbije 30 jaar, de wet die haar naam draagt (de wet "Veil", waardoor abortus in 1975 in Franrijk werd gedepenaliseerd), meer slachtoffers heeft gemaakt dan alle verschrikkingen van de uitroeiingskampen.


Hellmut Bachrach-Barée (1898-1969) tekende in 1945 "de dodenmars van Dachau naar Tölz". Terwijl de geallieerden oprukten, werd het concentratiekamp van Dachau inderhaast ontruimd. Weinigen onder de uitgemergelde en zieke gevangenen hebben deze voettocht overleefd. Velen stierven van ontbering of werden onderweg geëxecuteerd.

Hellmut Bachrach-Barëe

De Holocaust was en is voor velen - met name onder het joodse volk - de aanzet voor een geloofscrisis. Als God bestaat, als Hij almachtig en goed is, waarom laat Hij dit dan allemaal toe?
De vraag naar Gods betrokkenheid bij het leiden is universeel en van alle tijden. Ze dringt zich op bij elke oorlog - in beide kampen - en bij elk diep menselijk lijden. Waarom die Holocaust? verhaalt een gesprek omtrent dit thema tussen een tiener en haar leraar.

In "Mijn God, mijn God, waarom hebt U mij verlaten" horen we een vraag uit de mond van David (Psalm 22:2) die ligt in de lijn van wat voorafgaat. Diezelfde woorden werden eeuwen later ook door Jezus tijdens zijn doodstrijd uitgeroepen - ook Hij bleef niet gespaard van lijden. En we mogen veronderstellen dat vele van de miljoenen joden die vorige eeuw het doelwit waren van de volkerenmoord, deze Psalm gereciteerd hebben.

Het loont de moeite om deze Psalm volledig te lezen, want dan zie je een toekomst-voorspellende rode draad met een hoopgevende finale. De Psalm beschrijft het probleem, de remedie en de uitkomst. Hij vangt aan met het persoonlijke leed van David en de daaruit volgende gewetensnood. Dit wordt doorkruist door het lijden en de kruisiging van Jezus. Het pijnlijk gedetailleerd verslag laat veronderstellen dat David in een droom of een visioen zag wat vele eeuwen later zou gebeuren. De Psalm verhaalt het leedvermaak van de voorbijgangers, hoe handen en voeten worden doorboord, hoe er gedobbeld wordt om de kledij… Het lijden van David en van Jezus worden door elkaar gehaald. Er is dus sprake van een wederzijdse indeplaatsstelling, wat concordeert met de uitleg die het nieuwe testament aanreikt omtrent die cruciale betekenis van de kruisdood. Maar het visioen gaat verder en beschrijft vervolgens een prachtige toekomst die, net zoals het lijden, een universele reikwijdte heeft en dus een antwoord aanreikt voor alle volken en voor alle tijden! De analogie met het antwoord dat Celine ontving, is opvallend!


Begin
Wil je het artikel lezen? "Waarom die Holocaust? - 4 p."
oldtimer