Wil je hoofdstuk 7 van het boek lezen? "De mens als een sociaal wezen - 8 p."
Einde

Constant Permeke (1886 - 1952), was een Belgisch schilder, beeldhouwer en tekenaar, behorend bij de Latemse School. "De bedelaar" is illustratief voor zijn stijl. Via monumentaal expressionisme zet Permeke de universele vragen in de verf, en dan vooral de tragiek van het harde leven om den brode.

"De bedelaar" - in primitieve maatschappijen veelal het gevolg van een handicap, waardoor iemand onbekwaam was in eigen behoefte te voorzien. Of het gevolg van tegenslagen, ziekte, een mislukte oogst, plundering… Soms natuurlijk ook de bittere vrucht van onkruid dat iemand zelf gezaaid heeft - de hoge prijs die de verloren zoon betaalde voor zijn flamboyante levensstijl.

In de hedendaagse grootstad is "De bedelaar" veeleer het bewijs van het failliet van onze wereldorde. Een economie die zo in elkaar zit dat de schaarse goederen niet adequaat worden verdeeld, maar dat wie rijk is, rijker wordt. Een struggle for life, waarin je de ander moet overtroeven, wil je zelf overleven. Een schaakspel waarbij pionnen worden verschoven, of opgeofferd. Fabrieken worden gesloten zodat soms duizenden tegelijk werkloos worden. En dan heb je de migratie: verlokt naar het rijke westen. Maar de migrant komt in een land waarvan hij de taal niet spreekt en waar hij niet eens kan werken om den brode.

In "de bedelaar" wordt de mens als sociaal wezen - die geeft en die ontvangt - herleidt tot iemand die niets meer te bieden heeft. Iemand die net nog geduld wordt wanneer hij niet te opdringerig wordt.

God verlangt een "sociaal" herstel en biedt ons daarbij zijn diensten aan. Op fundamentele wijze door een vernieuwing van de innerlijke mens. Met God als bron vindt de mens de kracht om zijn idealen te realiseren. Het sociale leven krijgt een nieuwe kleur wanneer men de ander behandelt zoals men zelf behandeld wil worden.

De bijbel gaat ook verder en vraagt rechtvaardige structuren. De wet van Mozes concretiseert de mooie voornemens in bepalingen over grondbezit, bedoeld om concentratie van macht te vermijden, over lenen, over eigendomsbezit… over sociale zekerheid ten bate van de minst bedeelde. Niet dat dit alles zomaar toepasbaar is in onze tijd, maar het illustreert wel dat godsdienst en een structurele aanpak elkaar goed kunnen vinden.

Begin
Wil je hoofdstuk 7 van het boek lezen? "De mens als een sociaal wezen - 8 p."