Wil je het artikel lezen? "Ik ben de ware wijnstok - 3 p."
Einde

"De oude wijngaard met een boerin" van Vincent Van Gogh (1853 - 1890). Een beetje troosteloos, wat eentonig van kleur. Wellicht geschilderd in een depressieve bui, want Van Gogh had het vaak moeilijk met zichzelf. Toch illustreert het de parabel waarin Jezus zichzelf "de Ware Wijnstok" noemt. Jezus maakt hier een verrassende vergelijking. Eën wijnstok is echt. De andere zijn dat niet. Dat komt vreemd over wanneer je een wijngaard bekijkt met zijn ontelbaar vele gelijke wijnstokken. Stellen dat één daarvan echt is, en de anderen niet, is wel gedurfd.

Jezus had een parabel kunnen vertellen over de valse en de echte koning. Dat zou iedereen begrijpen. Want er is maar één koning in een land. Maken er twee aanspraak op de kroon, dan is er één valse koning en één ware. Maar door de parabel van de wijnstok kiest Jezus voor een ander beeld: een veelheid van schijnbaar gelijke wijnstokken en één daarvan is echt.

De doorsnee Vlaming aanziet Jezus wellicht wel als een profeet - maar dan een profeet die deel uitmaakt van een grote verzameling van profeten. De Vlaming voelt zich wat dat betreft een wereldburger. Hij kan relativeren: alle wijnstokken zijn gelijk. Min of meer toch. Het veld met wijnstokken kan nu symbool staan voor een ganse waaier aan levensopvattingen want postmoderne mensen geloven niet meer in DE waarheid.

Jezus woorden contrasteren fel met onze tijdsgeest. Jezus relativeert niet. Integendeel, Hij stelt de zaken scherp. Hij zoekt niet zijn publiek te winnen. Hij weet ook wel dat het aanmatigend overkomt te stellen dat Hij de ene echte wijnstok is. Ook in die tijd werd dat niet geaccepteerd. Voor dergelijke uitspraken werd Hij wat later ter dood gebracht. Maar Jezus werd gezonden door de ene Vader, de ene Schepper van hemel en aarde. Op gevaar van eigen leven, brengt Hij die moeilijk te aanhoren boodschap: één God en één bemiddelaar.

Begin
Wil je het artikel lezen? "Ik ben de ware wijnstok - 3 p."