Een x Een x Een = EEN!
Bekijk je liever de video's? 
"Een + Een + Een = EEN. Waarom God een drie-ene God is" (6')
"God als buitenstaander en als insider - transcendent en immanent" (8')
"Jezus geeft de fakkel door
… over Pinksteren" (6')
elke uitleg schiet te kort
De Schepper die aan de oorsprong ligt van een niet te vatten, onmetelijk en complex heelal en die dit alles verder onderhoudt en stuurt, is uiteraard nog moeilijker te vatten dan zijn schepping. Het is een illusie te denken dat we diens persoonlijkheid kunnen analyseren en begrijpen. Elke uitleg over Gods wezen schiet te kort: God is en blijft een mysterie!
Toch is het goed na te denken over wie God is, want ons godsbeeld of afwezigheid van godsbeeld, bepaalt ten dele onze persoonlijke visie op onszelf en op de medemens, onze waardeschaal, onze geloofsbeleving, onze maatschappijvisie en morele overtuigingen… En het overheersende godsbeeld beïnvloedt natuurlijk ook de cultuur, zoals ten overvloede blijkt bij vergelijking van de westerse wereld met bv. India, de moslimlanden, het communistische blok van weleer…
Maar het feit dat we over die onmetelijke God ook zinnige dingen kunnen zeggen, ligt besloten in de Bijbelse oproep om God lief te hebben met het verstand. Onze ambities zijn evenwel beperkt: niet alles kan rationeel worden gevat, veel mag ons petje te boven gaan… Het zijn vooral inzichten die nuttig zijn voor het leven hier en nu die ons interesseren. En deze inzichten vinden we overvloedig in de Bijbel.
Paulus weet waar God gedomicilieerd is
Soms komen theoretische beschouwingen die niet relevant zijn voor het actuele leven wel aan bod, maar dan terloops, en die kennis blijft grotendeels in waas gehuld.
Hij alleen is onsterfelijk en Hij woont in een ontoegankelijk licht; geen mens heeft Hem ooit gezien of kan Hem zien. (1 Timoteüs 6:16)
Jezus toonde geen interesse voor theologische of filosofische discussies. Zijn respons was meestal kort en bondig en Hij liet ook heel wat vragen onbeantwoord.
Wanneer Paulus in de hiervoor vermelde brief aan Timoteüs schrijft over een "ontoegankelijk licht", beduidt dat enerzijds dat hij God kent en zelfs weet waar Hij gedomicilieerd is, en anderzijds dat dit hoofdkwartier voor de mens onbereikbaar is. Wellicht geldt dat laatste ook wanneer we onze eeuwige bestemming hebben bereikt, en het appartement betrekken dat God voor ons heeft klaargemaakt. We zullen God weliswaar ontmoeten. Maar plaats nemen in de controletoren en daar geconfronteerd worden met Gods onmetelijke grootheid, lijkt te hoog gegrepen! God moet zich verkleinen naar mensenmaat om ons de hand te schudden, nu maar ook later, wanneer de mens vernieuwd is en Hem oog in oog kan zien.
Elders schrijft Paulus hoe hij veertien jaar geleden werd opgenomen in de derde hemel - in het lichaam of buiten het lichaam, hij weet het niet. Hij mocht binnenkijken in het paradijs en hij hoorde daar woorden die door geen mens mogen worden uitgesproken (2 Korintiërs 12:2 - 4). Paulus blijft consequent en gaat niet dieper in op wat hij heeft gezien.
We blijven dus een beetje op onze honger zitten, bijvoorbeeld wat betreft de oorsprong en de bestemming van de schepping. We weten niet wat allemaal besloten ligt in de Alfa en de Omega. We hebben puzzelstukjes, maar waar moeten we ze leggen?
Evenmin weten we hoe die spirituele wereld nu eigenlijk functioneert. Maar, anders dan bij de Rozenkruisers bijvoorbeeld, wordt de christen niet aangespoord om het reilen en het zeilen van de spirituele wereld te exploreren, integendeel! We houden ons "aan wat geschreven staat" (1 Korintiërs 4:6) en zoeken niet naar esoterische kennis voor geïnitieerden. Wie dat wel doet, en hele theorieën uitwerkt over paranormale krachten, speelt met vuur en maakt zichzelf en anderen iets wijs.
je mag Hem in de verf zetten, en dat zelfs wereldwijd!
Inzicht hebben in het door God geopenbaarde is natuurlijk nuttig. Een juist godsbeeld is een basisvereiste voor een juiste relatie met God. Hebben we te maken met een wispelturige Griekse godheid, dan zal het geloof geen zekerheid bieden. Is onze god één van de velen, dan moeten we alles wat Hij zegt, relativeren. We hebben dan minder reden om hem te promoten en kunnen Hem misschien beter voor onszelf houden. Als god een onpersoonlijk iets is, dan is elk persoonlijk contact een illusie. Bidden is dan synoniem voor tot rust komen en mediteren, en anonieme spirituele krachten - voor zover die bestaan - in ons laten werken.
Maar als, zoals de Bijbel leert, God een persoon is, waar de mens bovendien één en ander mee gemeen heeft - want geschapen naar zijn beeld - dan kunnen we ons best wat vragen stellen: wie is die God? Hoe noemt Hij en wat kenmerkt zijn persoonlijkheid? Laat Hij zich benaderen en zo ja, hoe spreken we Hem dan aan? En als er slechts één echte God is, dan mag je Hem met recht en reden in de verf zetten, en dat zelfs wereldwijd!
Ik ben God, er is geen ander, Ik ben God, niemand is aan Mij gelijk. Die in het begin al het einde aankondigde en lang tevoren wat nog gebeuren moest. Die zegt: "Wat Ik besluit, wordt van kracht, en alles wat Ik wil, breng Ik ten uitvoer" (Jesaja 46:9 - 10)
het verlangen om erkend en geliefd te worden
Wie niet liefheeft, kent God niet, want God is liefde. (1 Johannes 4:8)
De bijbel presenteert een God met liefde als hoofdkenmerk. Als God authentieke onbaatzuchtige liefde is, dan wil dat zeggen dat Hij extravert is en met de mens contact wil leggen, en dat die ontmoeting zeer aangenaam kan zijn. Want het tegendeel - overweldigende almacht zonder liefde - is toch erg benauwend! Het Bijbelse godsbeeld sluit dus aan bij het diepste verlangen van de mens, zijnde het verlangen om erkend en geliefd te worden. De Bijbelse God is zingevend, Hij troost en maakt blij. Hij werkt rustgevend, genezend en versterkend, zoals ook blijkt uit de navermelde tekst.
Deze drie dingen blijven altijd bestaan: geloof, hoop en liefde;
maar de liefde is het voornaamste.
(1 Korintiërs 13:13)
De Heer is boven alles verheven, Hij woont in de hemel, voor altijd,
zijn naam is heilige God.
Hijzelf zegt: "Ik woon in de hemel, ongenaakbaar,
maar ook bij wie verdrukt worden, bij wie gering zijn.
Ik zal hen opbeuren en nieuwe moed geven.
(Jesaja 57:15)
De stelling "God IS liefde" houdt dus in dat liefde behoort tot Gods wezen. Maar een "God-alleenstaande" kan geen liefde ZIJN. Die uitspraak is slechts waar indien God bestaat uit meerdere onderscheiden personen, waartussen interactie mogelijk is. Want liefde vereist meer dan één persoon: een eerste die in vrijheid een aanbod doet en een tweede die het aanbod al of niet aanvaardt. Die personen zijn liefst niet identiek, want anders smelten ze wellicht samen, of spreken we van doublures, en zo'n relatie lijkt te saai voor een liefdesband…
De Vader heeft de Zoon lief,
en heeft alle dingen in Zijn hand gegeven.
(Johannes 3:35)
Hij (Epafras) is het ook die ons heeft verteld van uw liefde,
waarvan de Geest de bron is.
(Kolossenzen 1:8)
Hij is niet "verplicht" schepselen te creëren
De Bijbelse God voldoet aan de hiervoor gestelde vereiste om liefde te kunnen ZIJN. Er is weliswaar sprake van één God die geen concurrenten heeft. Maar het is een drie-ene God met meerdere persoonlijkheden die onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn, en die verschillen van elkaar. God is dus in staat om in zichzelf lief te hebben. Hij is niet "verplicht" schepselen te creëren om lief te kunnen hebben. In alle eeuwigheid was, is en zal Hij zijn "LIEFDE", en dat ook los van de mens. Maar zo'n liefde is van nature extrovert en verlangt om mee te delen. En zo is God dan toch "verplicht" om een vrije mens te scheppen.
Liefde vereist DRIE-eenheid, maar drie-EENHEID vereist natuurlijk ook liefde. Volmaakte eenheid in verscheidenheid is slechts mogelijk indien God liefde IS. Anders krijg je vroeg of laat in die hemel Griekse toestanden zoals op de afbeelding hiernaast: goden die elkaar beconcurreren, ruzie maken met elkaar en mensen gijzelen.
drie modi of verschijningswijzen?
Sommigen stellen de Drie-eenheid voor als drie modi of verschijningswijzen van eenzelfde persoon, zoals water vast, vloeibaar of gasvormig kan zijn. Maar die vergelijking doet God tekort. Dat is ook zo wanneer Vader, Zoon en Geest beschouwd worden als drie titels of etiketten om de kenmerken van eenzelfde persoon in te delen. Neen, het wezen van God vereist onderscheiden personen, elk met eigen kenmerken en een eigen wil.
Drie-eenheid is dus geen spitsvondigheid die theologen opgedrongen hebben aan God en mens. Neen, het is een conditio sine qua non, voor een Liefdevolle God. Doorheen de kerkgeschiedenis werd gepoogd om Gods onverklaarbare natuur - de Drie-eenheid - te verklaren, en dat is niet echt gelukt. Dat het geschapene niet toereikend is om de Schepper te verklaren, hoeft ons niet te verbazen.
hoe de mens door de eeuwen heen God intuïtief ervoer
Vooraleer we het geopenbaarde verder exploreren, vragen we ons af hoe de mens door de eeuwen heen God intuïtief ervoer. Want het is merkwaardig hoe de diverse godsbeelden die we aantreffen, aanleunen bij de drie Personen die de Bijbel presenteert.
Vooreerst (I) beseffen de meeste mensen dat er iets is dat hen overstijgt: een Opperwezen in een andere dimensie. Een Wezen dat de beperkingen van tijd en ruimte overstijgt en invloed uitoefent op het reilen en zeilen van deze wereld. Vandaag is dat soort geloof in de westerse wereld afgezwakt tot het iets-isme want er moet wel 'iets' zijn.
Ten tweede (II) willen mensen God ook zien en een plaats geven in hun leven. Ze willen hem betasten, hem persoonlijk ervaren. De mens vond goden en godinnen uit en maakte afgodsbeelden - zoals het gouden kalf - voor wie hij zich kon buigen, letterlijk en figuurlijk. Want voor velen zijn geld, comfort, macht, wellust… de nieuwe afgoden, waaraan eigen geluk en geluk van anderen, worden opgeofferd.
Ten derde (III) wil de mens Gods aanwezigheid ook voelen in zichzelf. Mensen openen zich voor kennis en ervaring uit alternatieve bronnen en worden medium voor een geestenwereld. Zo iets kan uitmonden in spiritisme, occultisme en in het worst-case scenario in satanisme… New Age is een eigentijdse vorm van zo'n godsbeleving.
geen ander godsbeeld is de moeite waard
Samengevat, de menselijke ervaring sluit aan bij het concept van de drie-ene God met (I) een transcendente Vader, (II) een Zoon die onder ons gewoond heeft en de onzichtbare God zichtbaar maakt en (III) een Geest die de mens wil vervullen.
Maar de intuïtieve kennis omtrent Vader, Zoon en Geest werd verstoord en ontdaan van de essentie, namelijk de liefde. De Vader werd vervangen door steriele hemellichamen, de Zoon door dode afgodsbeelden, Gods Heilige Geest door bedrieglijke vervuilende geesten.
Want sinds Hij de wereld heeft geschapen, kunnen ze met hun verstand uit de schepping opmaken wat niet gezien kan worden: Zijn eeuwige macht en zijn Godzijn. Te verontschuldigen zijn ze dus niet! Zij kennen God wel, maar geven hem niet de eer die hem toekomt en brengen hem geen dank. Hun gedachten lopen op niets uit en het is donker geworden in hun onverstandige harten. Zij beweren de wijsheid in pacht te hebben, maar zij zijn arme dwazen. De glorie van de onsterfelijke God hebben zij vervangen door beelden van sterfelijke mensen en van beesten die vliegen, die lopen en die kruipen. (Romeinen 1:20 - 23)
Wie kennis maakt met de Bijbelse God, heeft het Liefdevolle Origineel gevonden, met zijn drie rijke dimensies. Geen ander godsbeeld bevat die overvloed en is de moeite waard. Want wat ben je met een almachtige god-type-I die alles overziet, als hij zich niet openbaart zoals de god-type-II, en als hij je niet kan bezielen zoals de god-type-III?
Het Woord is mens geworden en heeft bij ons gewoond, vol van goedheid en waarheid, en wij hebben zijn grootheid gezien, de grootheid van de enige Zoon van de Vader. Van hem getuigde Johannes toen hij uitriep: "Hij is het over wie ik zei: "Die na mij komt is meer dan ik, want hij was er vóór mij!"" Uit zijn overvloed zijn wij allen met goedheid overstelpt. De wet is door Mozes gegeven, maar goedheid en waarheid zijn met Jezus Christus gekomen. Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die aan het hart van de Vader rust, heeft Hem doen kennen. (Johannes 1:14 - 18)
Sommigen hebben moeite met het concept "drie-eenheid" omdat ze een gelijkenis zien met goddelijke triaden in heidense godsdiensten. Je ziet daar een familie met vader-god, moeder-god en zoon, zoals Osiris, Isis en Horus in Egypte. Ze vrezen dat heidense elementen in het christelijk geloof zijn geïnfiltreerd. Maar dat argument kan net zo goed gebruikt worden in de andere richting, want steeds weer wordt het origineel nagebootst. Het is dus niet omdat we producten van slechte kwaliteit aantreffen, dat er geen goed origineel zou zijn.
een antwoord op ogenschijnlijke tegenstrijdigheden
De eenheid en verscheidenheid in het godsbeeld, geven trouwens een antwoord op een aantal ogenschijnlijke tegenstrijdigheden in de Bijbel. Want nu eens is er sprake van "Gods aangezicht zien en sterven" en dan weer van "Gods aangezicht zien en in leven blijven". De eerste uitdrukking betreft god-type-I en sluit aan bij God die woont in een ontoegankelijk licht. De tweede uitdrukking hoort bij god-type-II en doet denken aan een levensveranderende ontmoeting met Jezus. "God in ons" gaat dan weer over god-type-III.
Jakob noemde die plaats Peniël: Gods gezicht. "Want," zei hij, "ik heb God gezien, ik heb oog in oog met hem gestaan en ik ben in leven gebleven." (Genesis 32:31)
"Laat mij toch uw majesteit zien," zei Mozes. Hij antwoordde: "Ik zal in mijn volle luister voor je langs gaan en in jouw bijzijn de naam HEER uitroepen: Ik schenk genade aan wie Ik genade wil schenken, en Ik ben barmhartig voor wie Ik barmhartig wil zijn. Maar," zei hij, "mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan Mij zien en in leven blijven." (Exodus 33:18 - 20)
het zit toch logisch in elkaar!
Het feit dat God in wezen liefde is, blijkt natuurlijk ook uit hetgeen Hij van de mens verlangt: LIEFDE! En toevallig of niet: terloops worden we door het eerste gebod herinnerd aan het feit dat ook de mens een drie-eenheid is.
God wil dat de mens onverdeeld liefheeft met alles wat in hem is. Ook hier is de Bijbelse boodschap uniek. Welke andere godsdienst waardeert andermans belang - vriend én vijand - in zulk een hoge mate? De Bijbelse boodschap zit toch logisch in elkaar!
Luister, Israël! De Heer, onze God, de Heer is één! Daarom zult u de Heer, uw God, liefhebben met heel uw hart, met heel uw ziel en met heel uw kracht. (Deutronomium 6:4 - 5)
"Meester, wat is het grootste gebod in de wet?" Jezus antwoordde: "Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en heel uw ziel, en met heel uw verstand. Dat is het grootste en eerste gebod. Het tweede gebod is even belangrijk als het eerste: u moet uw naaste liefhebben als uzelf. Alles in de Wet en in de Profeten hangt af van deze twee geboden." (Matteüs 22:36 - 40)
het concept is duidelijk aanwezig
Het woord Drie-eenheid wordt in de Bijbel niet vermeld, maar het concept is duidelijk aanwezig. In het Oude Testament moet je natuurlijk tussen de regels lezen, want de komst van de Zoon wordt wel profetisch aangekondigd, maar Hij is nog niet geopenbaard. Je moet inderdaad vanuit het Nieuwe Testament achterom kijken.
Vader, Zoon en Geest bestonden voor de schepping van het universum. Elkeen heeft zijn eigen persoonlijkheid, zijn eigen kenmerken, zijn eigen plaats, zijn eigen werking. Zij handelen onderscheiden van elkaar, maar vullen elkaar harmonisch aan. Zij ageren, beschermen, inspireren, onderwijzen, verzorgen. Zij kunnen blij zijn of gegriefd. Zij kunnen bedroefd zijn of zich kwaad maken.
De Vader is de ongeziene INITIATOR, de achterliggende bron of oorzaak. Hij nam het initiatief voor de creatie van het universum en bepaalde de tijdslijn van het verdere verloop. Hij werkte een plan uit om de gebroken mens te verlossen en stuurde het handelen van de mensgeworden Jezus aan.
De Zoon is de Openbaring van de Vader, De ACTOR die de initiatieven van de Vader uitvoert. Door zijn woord schept en onderhoudt hij het universum. Hij maakt Gods persoonlijkheid zichtbaar door woord en daad en Hij offert zijn aardse leven op om mens en God te verzoenen. En ook wij kunnen dat vandaag allemaal nalezen in unieke verzameling van oude geschriften, die betrouwbaar overgeleverd werden.
Maar de Zoon is natuurlijk meer dan een agent van de Vader, want "in Hem (Jezus) woont al de volheid der Godheid lichamelijk" (Kolossenzen 2:9).
De Heilige Geest is het MIDDEL of de KRACHT waarmee het universum wordt geschapen en wordt onderhouden. Doorheen de Geest openbaart God zich aan de innerlijke mens. Door de kracht van de Geest deed Jezus al zijn werken. Door de Geest kunnen ook wij God innerlijk ervaren. De Geest wordt gesymboliseerd door wind en vuur. In contrast daarmee is hij ook de duif, die wegvliegt wanneer de rust verstoord wordt. Dat laatste beeld wijs op het feit dat God zich in regel niet opdringt aan de mens en dat Hij afstand neemt wanneer de mens niet gediend is met Zijn gezelschap.
En de Geest is dus geen anonieme kracht. Hij wordt hierna voorgesteld als een persoon, en vergeleken met een advocaat, maar dan met goddelijke eigenschappen. Hij kan in ons wonen en heeft ook eigen emoties…
Dan zal Ik de Vader vragen jullie een andere pleitbezorger te geven,
die altijd bij je zal zijn: de Geest van de waarheid.
De wereld kan Hem niet ontvangen, want ze ziet Hem niet en kent Hem niet.
Jullie kennen Hem wel, want Hij woont in jullie en zal in jullie blijven.
(Johannes 14:16 - 17)
De Helper die de Vader jullie in Mijn naam zal zenden,
zijn Heilige Geest, zal jullie verder in alles onderrichten:
Hij zal jullie alles laten begrijpen wat Ik jullie gezegd heb.
(Johannes 14:26)
Doe Gods Heilige Geest geen verdriet.
(Efeziërs 4:30)
God in het meervoud
Het feit dat de ene God meervoudig is, ligt in de lijn van het Hebreeuwse taalgebruik. Meer dan 2000 maal wordt Hij in het Oude Testament aangeduid met Elohim, wat een meervoudsvorm is en dus eigenlijk GODEN betekent. Zo ook in het allereerste Bijbelvers want "In den beginne schiep Elohim (= Goden) de hemel en de aarde" (Genesis 1:1), en dat hoewel het woord Elohim ook in het enkelvoud bestaat. Het enkelvoud Eloah komt circa 250 maal voor, en dan meestal met betrekking tot afgoden.
En in tegenspraak met de grammaticale regels wordt het meervoudig onderwerp hier en op andere plaatsen gevolgd door een werkwoord in het enkelvoud. Dat onlogische taalgebruik wordt logisch wanneer de teksten inderdaad impliciet verwijzen naar Gods bijzondere natuur.
Later in de Bijbel vinden we bij Mozes het Shema Yisrael of de Joodse geloofsbelijdenis, die hiervoor reeds werd aangehaald: "Luister Israël! De HEER is onze God, de HEER is één!" (Deutronomium 6:4). De laatste zin beduidt in het Hebreeuws eigenlijk "Jahweh onze Elohim (Goden) is een Jahweh".
We komen dat meervoud ook elders tegen want wanneer God over zichzelf spreekt, gebruikt Hij soms de meervoudsvorm: laten Wij mensen maken die Ons evenbeeld zijn, die op Ons lijken (Genesis 1:26). En de daad wordt bij dit woord gevoegd want die mens wordt ook geschapen als een drie-eenheid en toont dus, ook wat dat betreft, enige gelijkenis met Hem/Hen.
Maar sommigen zien dat taalgebruik als een pluralis majestatis. In onze cultuur is die meervoudsvorm inderdaad gebruikelijk wanneer, in koninklijke besluiten, het staatshoofd aan het woord is. Wij hebben dat overgenomen van de Romeinse keizers, maar volgens sommigen bestond dit gebruik ook reeds in Babylonië en Kanaän. We moeten dus voorzichtig zijn met de conclusies die we trekken uit dit taalgebruik.
een totaalspektakel, waarin we de drie Personen aan het werk zien
Ook in het Nieuwe Testament is er op tal van plaatsen impliciet sprake van de Drie-eenheid. Dat is bijvoorbeeld het geval in de hierna vermelde teksten uit het evangelie van Johannes . Deze verzen illustreren hoe Jezus en de Heilige Geest zelfstandig handelen: Jezus zendt, en de Geest wijst de weg, hoort, spreekt en verkondigt. Want Vader, Zoon en Geest hebben elk een eigen wil en eigen emoties, en ze treden op als zelfstandige Personen. Elk van hen is waarlijk God, maar de ene lijkt niet te bestaan los van de andere.
Wanneer de Trooster komt, die Ik u zenden zal van de Vader,
de Geest der waarheid, zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid.
(Johannes 15:26)
Doch wanneer Hij komt, de Geest der waarheid,
zal Hij u de weg wijzen tot de volle waarheid;
want Hij zal niet uit Zichzelf spreken,
maar al wat Hij hoort,
zal Hij spreken en de toekomst zal Hij u verkondigen.
(Johannes 16:13)
In de doopformule uit het evangelie van Matteüs worden Vader, Zoon en Geest vermeld als eenheid, want "in de naam van" heeft betrekking op alle drie tezamen en kan dus niet gelezen worden als "in de naam van de Vader, en in de naam van de Zoon en in de naam van de Heilige Geest.". De doop opent de toegang tot een totaalspektakel, met in de hoofdrol drie Personen!
Doop hen in de naam van de Vader, en van de Zoon en van de Heilige Geest (Matteüs 28:19)
De traditionele volgorde Vader, Zoon en Geest is terug te vinden in deze teksten, maar zij wordt in het Nieuwe Testament niet altijd gerespecteerd. Toch lijkt die volgorde te tonen hoe deze Personen zich verhouden tot elkaar. Het zwaartepunt ligt bij de Vader. En de Heilige Geest treedt op wanneer Vader en Zoon daarom vragen. Uit andere teksten blijkt dan weer dat de Zoon uitvoert wat de Vader wil. Het concept hiërarchie of gezagsverhouding lijkt zelfs in de Godheid reeds aanwezig. Maar in die relatie betekent dat harmonische samenwerking en louter vreugde!
een ontegensprekelijke meerwaarde
Elk beeld van de Drie-eenheid doet haar tekort aan. Maar omdat een beeld (met enige overdrijving) meer dan duizend woorden zegt, wordt hier een ring van Cartier getoond met als naam Trinity" of Drie-eenheid.
Het goud symboliseert Gods heiligheid en perfectie en de ring wijst op het tijdloze want er is begin, noch einde. Elke ring heeft zijn eigen uitzicht, maar tezamen vormen ze slechts één ring, en de combinatie geeft het geheel een ontegensprekelijke meerwaarde.
Elke liedje kent zijn einde, en Paulus reikt ons in zijn brief aan de Korintiërs het best mogelijke einde aan. Hij sluit zijn brief af met een zegen waarin hij zijn publiek toewijdt aan de Drie-eenheid.
De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de gemeenschap van de Heilige Geest zij met u allen (2 Korintiërs 13:13)
C.S. Van Audenard
februari 2013